Το Double Decker! Doug & Kirill, σε σκηνοθεσία των Joji Furuta και Ryo Ando, κυκλοφόρησε το 2018 και αποτελείται από δεκατρία επεισόδια. Όντας παραγωγή της Sunrise, δημιουργό πολλών δημοφιλών anime, προσπαθεί να δώσει το καλύτερό του εαυτό. Τα καταφέρνει ωστόσο; Δυστυχώς όχι, μιας και φαίνεται να μη ξέρει τί θέλει να είναι και σε ποια κατηγορία υπάγεται. Λίγα πράγματα στη σειρά βγάζουν νόημα, το σενάριο είναι αόριστο, τα δρώμενα είναι γρήγορα και -επί της ουσίας, δε συμβαίνει το παραμικρό. Επιτρέψτε μου όμως να επεκταθώ!
Double Decker! Doug & Kirill: Synopsis
To Double Decker! Doug & Kirill λαμβάνει χώρα σε μία φανταστική πόλη, εν ονόματι Lisvaletta. Στη Lisvaletta δρα μία ειδική ομάδα επιβολής του νόμου, γνωστή ως Seven-0, η οποία προσπαθεί να σταματήσει το εμπόριο και τη χρήση ενός επικίνδυνου ναρκωτικού, του Anthem. To Anthem επιδρά στους χρήστες με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μεταμορφώνοντάς τους σε τέρατα και προκαλώντας προβλήματα. Έτσι, ο βετεράνος αστυνομικός Doug μαζί με τον αρχάριο συνεργάτη του Kirill, προσπαθούν να εξαλείψουν το κακό, παγιδεύοντας τους εμπόρους και αποκαλύπτοντας απροσδόκητες αλήθειες.
Review
Ολόκληρο το review θα μπορούσε να συνοψιστεί στην εξής πρόταση: Στο Double Decker! Doug & Kirill (σχεδόν) όλα είναι λάθος. Ωστόσο θα γίνω πιο συγκεκριμένη, χωρίζοντάς το σε τέσσερα βασικά τμήματα: Βάθος, συνέπεια, ροή, και πρωτοτυπία .
Όσον αφορά το βάθος, το συγκεκριμένο show μένει αναμφίβολα στην επιφάνεια. Οι χαρακτήρες εμφανίζονται χωρίς τις απαραίτητες συστάσεις και διευκρινήσεις ενώ συχνά, δεν υπάρχει καν λόγος να βρίσκονται εκεί. Οι μόνες παρουσίες που επηρεάζουν σοβαρά τις εξελίξεις είναι ο Bamboo Man, ο Kirill και η αδελφή του -και το anime θα μπορούσε να σταθεί αποκλειστικά και μόνο με αυτούς. Όλοι οι υπόλοιποι είναι περιττοί στη πραγματικότητα, αφού δε προσφέρουν κάτι ουσιώδες στη πλοκή.
Η πλοκή από πλευράς της είναι γελοία και ασυνεπής, ενώ ‘αποδυναμώνεται’ ακόμα περισσότερο από το δεύτερο μισό της σειράς και έπειτα. Κάθε ίχνος δομής είναι απών και γίνεται κατάχρηση στις ανατροπές -αφού υπάρχει μία στο τέλος του κάθε επεισοδίου, προσπαθώντας να εκβιάσει το συναίσθημα της έκπληξης στο θεατή. Αυτό όμως τείνει να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στη ψυχολογία. Άλλωστε, όταν τίποτα δε θεωρείται δεδομένο και όλα μεταβάλλονται και αμφισβητούνται συνεχώς, στο τέλος οι ανατροπές καταλλήγουν να γίνουν προβλεπόμενες και ανιαρές. Αν δεν υπάρχει μέτρο πουθενά, τίποτα δε μπορεί να προκαλέσει έκπληξη!
Κάτι ακόμα που συμβάλλει στην ανιαρότητα του συγκεκριμένου anime είναι οι τυποποιημένοι χαρακτήρες. Είναι αυτόδηλο το ότι δεν αποτελούν προϊόν σκέψης και η έλλειψη των backstories τους, τους κάνει ακόμα πιο αδιάφορους.
Comical Verdict
Παρόλα τα παραπάνω όμως, κάποιος θα μπορούσε να παρακολουθήσει το Double Decker! Doug & Kirill μέσα από ένα κωμικό πρίσμα -άλλωστε η σειρά έχει πάμπολα κωμικά στοιχεία. Αν λοιπόν θεωρήσουμε πως όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι επιτηδευμένα ‘’κακές’’ επιλογές, ίσως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η ‘χαλαρή’ ροή. Αλλά ακόμα και έτσι, δεν αποτελεί αξιόλογη παραγωγή, μιας και δε διευκρινίζει ποτέ το αν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά ή όχι. Anime όπως το Maou-sama, Retry! ή το Sayonara, Zetsubou Sensei γνωρίζουν πώς να ασκού σάτιρα στον εαυτό τους, καταφέρνοντας να κερδίσουν τη καρδιά του κοινού. Όμως η σειρά την οποία πραγματεύεται αυτό το άρθρο, δεν έχει τη παραμικρή σχέση μαζί τους, αφού στερείται τόσο από πάθος, όσο και από αυτοπροσδιορισμό.
Εν κατακλείδι, το Double Decker! Doug & Kirill δεν κάνει καμία προσπάθεια για να χτίσει μία σαγηνευτική ιστορία ή να πρωτοτυπήσει. Ο θεατής νιώθει σα να παρακολουθεί συνεχώς μία επανάληψη και να ζει τη μέρα της μαρμότας. Ίσως η παραγωγή να ήθελε να καταλήξει κάπου με ουσία, αλλά η αφήγηση είναι διστακτική και δεν εντυπωσιάζει. Είναι ένα κακογραμμένο show που δεν έχει καταλήξει στο τί κοινωνικά μηνύματα θέλει να μεταφέρει και ούτε το χιούμορ που υπάρχει διάσπαρτο, δε μπορεί να σώσει τη κατάσταση.
Double Decker! Doug & Kirill: Artwork
Το artwork του Double Decker! Doug & Kirill καταφέρνει να εντυπωσιάσει. Έχει καλή ποιότητα, ενδιαφέρον και ιδιαίτερο στιλ, έντονα χρώματα ένα ιδιαίτερο σχεδιαστικό ύφος, το οποίο προσωπικά μου αρέσει και μου δημιουργεί έντονα συναισθήματα. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα μελανό σημείο: το CGI. Το CGI εμφανίζεται άτσαλα, χωρίς να υπάρχει ομαλή μετάβαση από το χειροποίητο στο Digital. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, αισθητικά είναι ένα όμορφο anime. Όσον αφορά το soundtrack, αυτό είναι σε σύνθεση του ταλαντούχου Yuki Hayashi και ταιριάζει με το γενικότερο ύφος, ενώ παράλληλα καταφέρνει να ‘’κολλήσει’’ στο μυαλό του θεατή.
Τέλος, όσον αφορά το voice acting, οι Ιάπωνες ηθοποιοί δίνουν για μία ακόμη φορά το καλύτερό τους εαυτό. Κάποιοι από τους seiyuus που δανείζουν τη φωνή τους είναι οι: Kōhei Amasaki (Dororo, My Hero Academia), Saori Hayami (A Silent Voice, To the Abandoned Sacred Beasts), Yō Taichi (Gleipnir, Her Blue Sky).
Double Decker! Doug & Kirill: Facts
To Double Decker! Doug & Kirill έχει έντονες βρετανικές επιρροές. Fish and chips, pubs, διώροφα λεωφορεία, πανκ ντύσιμο και μουσική. Ρίχνοντας μία πιο προσεκτική ματιά, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες με το Tiger and Bunny, πράγμα λογικό αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν κοινοί παραγωγοί ανάμεσα στα δύο shows.
Closure
Καταλήγοντας, δε θα πρότεινα σε κάποιον να παρακολουθήσει το Double Decker! Doug & Kirill. Αναμφίβολα, περιέχει στιγμές με χιούμορ και δράση, όπως επίσης και μία ενδιαφέρουσα σχεδιαστική προσέγγιση που κεντρίζει το ενδιαφέρον, αλλά ως εκεί. Είναι γεμάτο αστοχίες και έχει ανιαρή αφήγηση, ενώ γίνεται ολοένα και χειρότερο όσο προχωράει. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά αρνητικά ακόμη, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να το ξαναδώ. And that’s not gonna happen!
Σοφία Ευαγγελίδου
